حسین ریاضی، بنیانگذار شرکت صنایع ارتباطی پایا، در نخستین پنل رویداد زیرساخت دیجیتال با انتقاد از سیاستهای سرمایهگذاری در حوزه فناوری، تأکید کرد که تمرکز بیش از حد بر لایههای نهایی تکنولوژی، مانند واردات گوشیهای هوشمند، باعث غفلت از توسعه زیرساختهای ارتباطی شده است. او این رویکرد را یک «بیماری فرهنگی» دانست و تأکید کرد که بدون زیرساختهای قدرتمند، فناوریهای نوین کارایی لازم را نخواهند داشت. ریاضی همچنین با اشاره به کاهش شدید ارزش شرکتهای مخابراتی در سالهای اخیر، خواستار اصلاح نگاه اقتصادی و سرمایهگذاری پایدار در حوزه زیرساخت شد.
حسین ریاضی، بنیانگذار شرکت صنایع ارتباطی پایا درباره مهمترین چالشهای زیرساختی در حوزه دیجیتال و دلیل نارضایتی کسبوکارها از این وضعیت گفت: «در تمامی عرصههای تکنولوژی، بهویژه در فنّاوریهای جدید، تمرکز ما بیشتر بر لایههای نهایی این فناوریها است. بهعنوانمثال، سالانه حدود ۴ میلیارد دلار صرف واردات گوشیهای مدل جدید میشود، درحالیکه به بخشهای زیرساختی و شبکههای ارتباطی توجه کافی نمیشود و توسعه اپراتورهایی که در این حوزه فعالیت میکنند، نادیده گرفته میشود.»
ریاضی در سخنان خود به تمرکز بیش از حد بر لایههای نهایی فناوری اشاره کرد و افزود: «این مشکل در حوزه فناوری اطلاعات نیز مشاهده میشود؛ یعنی سرمایهگذاری ما به لایه نهایی تکنولوژی محدود میشود تا بهسرعت بهظاهر خود را دارنده دانش و فناوری بدانیم، اما تسریع و توسعه زیرساختهای پشتیبان آن نادیده گرفته میشود.»
او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه آیا ورود تجهیزات زیرساختی به کشور باوجود داشتن سرمایه کافی آسان است یانه، توضیح داد: «چگونه میتوانند لایه آخر تکنولوژی را وارد کنند؛ اما به شبکههای ارتباطی و زیرساختها توجهی ندارند. مسئله این است که فقط داشتن سرمایه برای واردات تجهیزات نیست، بلکه اختیار و توان رگولاتوری برای واردات این تجهیزات اهمیت دارد؛ یعنی مالکیتی که پول را تخصیص میدهد مهم است. فهم مسئولان در این زمینه این است که مردم به گوشی نیاز دارند، اما توجه نمیکنند که این گوشیها باید به طور صحیح تنظیم و شبکههای آنها بهخوبی کار کند.»
ریاضی در ادامه تأکید کرد: «این مشکل به یک بیماری فرهنگی تبدیل شده است که در تمامی حوزههای تکنولوژی مشاهده میشود.»
او معتقد است مسئولانی که برای تخصیص ارز و تنظیم قوانین گمرکی تصمیم میگیرند یا در وزارتخانههای مرتبط فعالیت میکنند، دیدگاهشان بهگونهای است که تصور میکنند زیرساختها اهمیت کمتری برای مردم دارند. درحالیکه این زیرساختها هستند که ارزش واقعی را برای مردم ایجاد میکنند و صرفاً واردات آخرینمدل گوشیها مشکلات اساسی را حل نمیکند.»
او معتقد است باید به مسئولان بفهمانیم مسئله زیرساخت است که برای مردم مهم است.
حسین ریاضی در خصوص مسیر توسعه و بهبود فضای زیرساخت دیجیتال، گفت: «باید نگاه اقتصادی زیربنایی داشته باشیم. در سال ۱۳۸۹ شرکت مخابرات ایران و همراه اول حدود ۱۸ میلیارد دلار ارزشگذاری شدند، اما امروز ارزش آنها در بورس به کمتر از یک میلیارد دلار رسیده است؛ یعنی ارزش آنها ۱۶ برابر کاهشیافته است. نمیتوان انتظار داشت که با ایجاد محدودیتهای اقتصادی، عملکرد بهتری حاصل شود.»
ریاضی ادامه داد: «از لحاظ اقتصادی شرایط تنگنایی برای یک کسبوکار یا یک حوزه ایجاد میکنیم و امروز به جایی رسیدیم که فرض کنید یک مرکز داده را توسعه بدیم از سرویسهایی که بر مرکز داده به طور سختافزاری بهصورت درست استفاده کنیم اما امکان ندارد بتوانیم حتی پول برق آنجا را در بیاوریم. مگر اینکه بیاییم یک ارزشافزودهای مناسب بر آن ایجاد کنیم.»
او با اشاره به اینکه باید در چنین رویدادهایی ارزشهای اقتصادی هر بخشی را بهدرستی ساخت گفت: «اگر به فکر آینده تکنولوژی نباشیم به جایی میرسیم که الان هستیم و راهکار آن سیستم عرضه و تقاضاست یعنی سیستمی که بتواند تعاملی داشته باشد.»
او ادامه داد: «در موراردی که دخالت دولت وجود ندارد میبینیم چیزی رشد پیدا خواهد کرد. مشکل اصلی که در این بخشها وجود دارد نگاه دولت که مثلاً به فکر مردم است که پول بیشتری برای تعرفه ندهند اما از طرف دیگر میگذارد زیرساخت نابود شود.»
دیدگاهتان را بنویسید