مازیار نوربخش، رئیس هیئت‌مدیره شرکت هوگر، در رویداد زیرساخت دیجیتال درباره چالش‌ها و راهکارهای رفع مشکلات در حوزه زیرساخت دیجیتال و فرسودگی تکنولوژیک سخت‌افزارها و کالاهای دیجیتال سخن گفت.
او در پاسخ به سؤال رضا جمیلی درباره راهکارهای مقابله با فرسودگی تکنولوژیک، اظهار داشت: «راهکارها کاملاً مشخص است. ما به‌اندازه کافی به مشکلات و چالش‌ها آگاهیم و راه‌حل‌هایی نیز برای آن‌ها ارائه شده است. تنها چیزی که کم داریم، اراده جدی برای اجرای این راه‌حل‌ها است.»
نوربخش یکی از مهم‌ترین مسائل را رفع تحریم‌ها دانست و توضیح داد: «تحریم‌ها به دو دسته عمده تقسیم می‌شوند که یکی تحریم‌های مرتبط با واردات تجهیزات پیشرفته و دومی تحریم‌های بانکی نظیر FATF است. این تحریم‌ها واردات تجهیزات را برای واردکنندگان و تولیدکنندگان به‌شدت دشوار کرده است. برای پیشرفت در این صنعت و توسعه اقتصاد دیجیتال، باید به رفع این تحریم‌ها توجه جدی داشته باشیم.»
او افزود: «یکی از مشکلات اصلی این است که تصمیم‌گیرندگان کشور اهمیت این مسائل را به‌درستی درک نمی‌کنند و نیاز به ایجاد باور و اراده برای اقدام در این زمینه دارند. به‌عنوان‌مثال، در فرایند ثبت سفارش و تأمین ارز، از زمان تصمیم‌گیری برای واردات یک کالا تا ورود آن به کشور، به طور متوسط شش ماه زمان می‌برد. این مدت‌زمان برای واردات فناوری‌های پیشرفته که کشور به آن‌ها نیاز دارد، مشکلات زیادی ایجاد می‌کند.»
رئیس هیئت‌مدیره شرکت هوگر در ادامه به هزینه‌های بالای فیلترینگ و زیرساخت‌های آن انتقاد کرد.
او گفت: «ارز لازم برای تأمین تجهیزات زیرساختی حیاتی، مانند تجهیزات شبکه‌های بانکی، به‌موقع تأمین نمی‌شود و این تجهیزات در زمان مناسب در دسترس قرار نمی‌گیرند.»
نوربخش در ادامه بیان کرد: «اولین قدم این است که دولت به اهمیت این مسائل پی ببرد و آن‌ها را در اولویت قرار دهد. دوم، باید تلاش کنیم تا تحریم‌های موجود، به‌ویژه در حوزه بانکی و انتقال پول، برطرف شود تا فرایندهای ما سریع‌تر و کارآمدتر انجام شوند.»
مازیار نوربخش، رئیس هیئت‌مدیره شرکت هوگر، در پاسخ به سؤالی در خصوص وضعیت زیرساخت‌های کشور و تأثیر آن بر اقتصاد دیجیتال، افزود: «ما در حوزه زیرساخت با چالش‌های جدی مواجه هستیم. زیرساخت فعلی در بسیاری از بخش‌ها فرسوده شده و نیاز به نوسازی فوری دارد. در بانک‌ها، شرایط بهتری حاکم است و برخی از بانک‌های پیشرو توانسته‌اند زیرساخت‌های خود را به‌روز و کارآمد نگه دارند. اما در سایر بخش‌ها، مشکلات زیرساختی به‌وضوح مشهود است.»
او بر نیاز اساسی زیرساخت‌ها به اینترنت باکیفیت و رفع موانع فیلترینگ تأکید کرد و در ادامه افزود: «یکی از نیازهای اساسی زیرساخت، اینترنت باکیفیت و رفع موانعی نظیر فیلترینگ است. همچنین منابع و ظرفیت‌هایی که برای پردازش و ذخیره‌سازی اطلاعات در شرکت‌های فعال در اقتصاد دیجیتال موردنیاز است، باید تأمین شود. بسیاری تصور می‌کنند شرکت‌هایی نظیر رمیس صرفاً واردکننده و فروشنده سخت‌افزار هستند، درحالی‌که این‌طور نیست. شرکت رمیس با تیمی متشکل از بیش از ۳۰ متخصص آی‌تی، بسیاری از زیرساخت‌های کشور را برای بانک‌ها، سازمان تأمین اجتماعی و ثبت‌احوال طراحی، پیاده‌سازی و نگهداری کرده و توانسته حجم عظیمی از پردازش اطلاعات را مدیریت کند.»
نوربخش با اشاره به مشکلات تأمین کالا و تأثیر آن بر زیرساخت‌ها، گفت: «با طولانی‌شدن فرایند تأمین کالا، این زیرساخت‌ها با خطراتی برای ادامه حیات مواجه شده‌اند و موضوع تداوم کسب‌وکار اهمیت بسیاری پیدا کرده است. بسیاری از بانک‌های کشور هنوز مراکز داده (دیتاسنتر) پشتیبان یا مراکز داده برای مواقع بحران ندارند. برخی بانک‌ها تنها با یک دیتاسنتر فعالیت می‌کنند، درحالی‌که نیاز به دو یا بیشتر از آن وجود دارد.»
نوربخش به محدودیت منابع در کشور اشاره کرد و گفت: «در زمینه تولید تجهیزات آی‌تی و فناوری‌های نوین، باید به محدودیت منابع در کشور توجه کنیم. تلاش برای تولید همه چیز در داخل کشور نه‌تنها غیر اقتصادی است؛ بلکه موجب هدررفت منابع می‌شود. لازم است یک مطالعه استراتژیک در سطح حاکمیتی انجام شود تا مشخص شود که در کدام حوزه‌ها مزیت رقابتی داریم و تمرکز تولید بر آن‌ها قرار گیرد.»
او با مثالی از تولید سرورها افزود: «تولید سروری که ۷۰ تا ۸۰ درصد هزینه آن مربوط به قطعاتی نظیر CPU و حافظه است و تولید آن در کشور امکان‌پذیر نیست، باید به‌دقت بررسی شود که آیا منطقی است یا خیر. عدم اولویت‌بندی صحیح، باعث تلف‌شدن سرمایه، زمان و منابع کشور می‌شود. برای حرکت در مسیر درست، ضروری است که استراتژی‌های تولید به طور دقیق و هوشمندانه تعریف شوند تا به اهداف مطلوب دست یابیم.»
مازیار نوربخش، رئیس هیئت‌مدیره شرکت هوگر، در سخنانی تأکید کرد که ادامه دادن مسیر فعلی ممکن است در کوتاه‌مدت جوابگو باشد، اما در بلندمدت کافی نیست. وی افزود: «ما باید کشور را به روی فناوری‌ها و تکنولوژی‌های جدید خارجی باز کنیم و ارتباطات بین‌المللی را تقویت کنیم. هرچه این ارتباطات نزدیک‌تر باشد و بتوانیم از پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های جهانی بهره‌مند شویم، از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه‌تر خواهد بود.»
نوربخش به‌ضرورت استفاده از سرویس‌های ابری پیشرفته اشاره کرد و گفت: «برای مثال، اگر بتوانیم از سرویس‌های ابری پیشرفته مانند آمازون، مایکروسافت یا سایر ارائه‌دهندگان جهانی استفاده کنیم، دیگر نیازی نیست سرمایه‌گذاری سنگینی در زیرساخت‌های داخلی باکیفیت پایین‌تر انجام دهیم.»
او در ادامه با اشاره به هزینه‌های سنگین ساخت دیتاسنترهای داخلی، گفت: «ساخت یک دیتاسنتر داخلی و بازگشت سرمایه آن ممکن است بیش از ۲۰ سال طول بکشد که از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر نیست. البته این به معنای نفی نیاز به دیتاسنترها نیست؛ ما باید حتماً دیتاسنترهای مدرن و مگا دیتاسنترهای بزرگ در کشور ایجاد کنیم. اما این کار باید با استفاده از بهترین تکنولوژی‌های روز، باکیفیت بالا و هزینه مناسب انجام شود.»
نوربخش در پایان به‌ضرورت استفاده از دیتاسنترهای بزرگ و سرویس‌های ابری بین‌المللی در مواردی که ضرورتی برای ساخت دیتاسنتر داخلی وجود ندارد، اشاره کرد و گفت: «تصور اینکه همه سرویس‌ها باید در داخل کشور ایجاد شود، تنها باعث هدررفت منابع و سرمایه می‌شود. ما باید در مدیریت منابع دقت بیشتری داشته باشیم و تنها بر حوزه‌هایی تمرکز کنیم که ایجاد زیرساخت داخلی در آن‌ها واقعاً ضروری است.»
مازیار نوربخش، رئیس هیئت‌مدیره شرکت هوگر، در پاسخ به سؤال رضا جمیلی درباره اولویت‌های اکوسیستم زیرساخت دیجیتال و چگونگی جلوگیری از بدتر شدن وضعیت فعلی، گفت: «اگر هدف ما توسعه اقتصاد دیجیتال و رسیدن به جایگاه کشورهای تراز اول دنیاست، این مسیر کافی نیست. ما باید راه‌های ارتباط با دنیا را باز کنیم.»
نوربخش به مشکلاتی فراتر از تحریم‌های خارجی اشاره کرد و گفت: «مشکل تنها تحریم‌های خارجی نیست، بلکه خودتحریمی نیز در این میان نقش مهمی دارد. ما با وضع قوانین محدودکننده‌ای نظیر ممنوعیت واردات از برخی کشورها یا استفاده از ارزهای خاص، خودمان موانع بیشتری ایجاد می‌کنیم.»
او در ادامه گفت: «از دیدگاه من، یکی از مهم‌ترین موضوعات یا شاید اصلی‌ترین راهکاری که به ذهن می‌رسد، این است که دولت در تصمیم‌گیری‌های خود از نظرات بخش خصوصی و تشکل‌های مرتبط بهره بگیرد.»
نوربخش تأکید کرد: «راه‌حل‌های کوتاه‌مدت مشکلی ندارند؛ ما می‌توانیم آن‌ها را مدیریت کنیم و پیش ببریم. اما برای بلندمدت، برای پنج سال آینده، باید برنامه‌ای دقیق و آینده‌نگر تدوین کنیم. این مسیر فعلی نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای ما در سال‌های آینده باشد.»
دیدگاهتان را بنویسید